بیشتر اتومبیل های مدرن دارای ترمز در هر چهار چرخ هستند که توسط یک سیستم هیدرولیک اداره می شوند. ترمزها ممکن است نوع دیسک یا نوع طبل باشند.

ترمزهای جلو نقش بیشتری در متوقف کردن ماشین نسبت به عقب دارند ، زیرا ترمز وزن ماشین را به جلو به چرخ های جلو می اندازد.

بنابراین بسیاری از اتومبیل ها دارای ترمزهای دیسک هستند که به طور کلی کارآمدتر هستند ، در جلو و ترمزهای طبل در عقب.

از سیستم ترمزهای تمام دیسک در برخی از اتومبیل های گران قیمت یا با کارایی بالا و سیستم های همه جانبه در برخی از اتومبیل های قدیمی تر یا کوچکتر استفاده می شود.

ترمزهای دیسک

نوع اصلی ترمز دیسک ، با یک جفت پیستون. ممکن است بیش از یک جفت وجود داشته باشد ، یا یک پیستون واحد که هر دو پد مانند یک مکانیسم قیچی را از طریق انواع مختلف کالیپر - یک نوسان یا یک کولیس کشویی کار می کند.

ترمز دیسک دارای دیسک است که با چرخ چرخ می شود. این دیسک توسط یک کولیس ساخته شده است ، که در آن پیستون های هیدرولیکی کوچکی وجود دارد که با فشار از سیلندر اصلی کار می کنند.

پیستون ها روی لنت های اصطکاک که از هر طرف در برابر دیسک می چسبند فشار می دهند تا آهسته یا متوقف شوند. لنت ها برای پوشاندن بخش گسترده ای از دیسک شکل گرفته اند.

ممکن است بیش از یک جفت پیستون به خصوص در ترمزهای دو مدار وجود داشته باشد.

پیستون ها برای استفاده از ترمزها فقط فاصله کمی حرکت می کنند و لنت ها هنگام آزاد شدن ترمزها دیسک را به سختی پاک می کنند. آنها چشمه های برگشتی ندارند.

هنگامی که ترمز اعمال می شود ، فشار سیال لنت ها را در برابر دیسک مجبور می کند. با خاموش کردن ترمز ، هر دو پد به سختی دیسک را پاک می کنند.

حلقه های آب بندی لاستیکی در اطراف پیستون ها به گونه ای طراحی شده اند که پیستون ها به تدریج در حالی که لنت ها از بین می روند ، به تدریج به جلو می روند ، به طوری که شکاف ریز ثابت باقی می ماند و ترمزها نیازی به تنظیم ندارند.

بسیاری از خودروهای بعدی دارای سنسورهای پوشیده شده در لنت ها هستند. هنگامی که پدها تقریباً فرسوده می شوند ، سرب در معرض دیسک فلزی قرار می گیرد و کوتاه می شود و یک چراغ هشدار دهنده را در صفحه ابزار روشن می کند.